Er zijn een paar apparaten die onvermoeibaar werken om ons leven te waarborgen. We hebben het over rookmelders en koolmonoxidedetectoren. In toenemende mate moeten deze in het huis worden betrouwbaar of hebben een verzegelde batterij die voor tien jaar goed is (in het geval van rookmelders). [Gelmi] moest onlangs de batterij in zijn koolmonoxidedetector veranderen – wat zeer zelden gebeurt – en hij bracht hem te denken. Als de batterijen zo zelden moeten worden gewijzigd, hoe moeilijk zou het zijn om energie te oogsten om het apparaat aan te pakken?
Onze eerste gedachte was dat hij inductantie zou gebruiken zoals die spionieve vogels die op hoogspanningslijnen baars. Maar in plaats daarvan ging hij voor de warmte verloren van het gebruik van de heetwater-spigot. Bovenstaande kunt u zijn testopstelling zien die een Peltier-apparaat aan de kraan in zijn badkamer bevestigde. Wanneer u het warme water inschakelt, verwarmt de kraan ook. Het differentieel tussen kraantemperatuur en omgevingstemperatuur genereert een kleine hoeveelheid stroom. Dit is een geschikte bron, maar alleen als hij ook de hoeveelheid vermogen kan verminderen die de detector nodig heeft. Dit avontuur neemt hem over het konijnengat en leert het over hoe de sensoren werken en ontwikkelen op het laagst mogelijke consumptieniveau.
De tapacestaptie lijkt misschien eigenaardig. Maar als u een aardgaswaterverwarmer gebruikt, wilt u een koolmonoxidedetector in de buurt. Bevestig de Peltier aan de uitstroom en elke keer dat elke warmwaterkraan in het huis wordt geopend, krijgt uw systeem een beetje een opladen.